Foodhallen schieten als paddenstoelen uit de grond. Ik onderschat mijn lezerspubliek niet maar toch een uitleg: een foodhall is een hal met veel verschillende kraampjes met drinken en eten, vaak rondom een plein met veel zitgelegenheid. Als je met een gezelschap uit eten gaat, gaat mijn oudste zoon vegetarische spaghetti halen bij de Italiaan, mijn jongste zoon Mexicaanse burrito's en mijn vrouw Indonesische Ketupat Sayur en zo eet mijn familie samen aan tafel op het plein hun eigen gerecht uit een andere keuken. Mateloos populair, foodhallen, onder andere vanwege de grote vrijheid van keuze zonder in te leveren op gezellig samen zijn.
Ik zie mensen denken: "Deze blog gaat toch over volleybal?!" Klopt, maar eerst nog even social media. Over de populariteit van social media hoef ik niet te hebben, lijkt me?
Bij Facebook wordt je lid van pagina's die jou interesseren, bijvoorbeeld volleybal. Of Indonesische eten, dat mag ook. Bij Instagram volg je accounts die jouw belangstelling hebben, bijvoorbeeld alle volleybalclubs en bij Telegram word je lid van kanalen die nieuws brengen over volleybal.
De wereld verandert en inmiddels bepaal jij waar je naar wil kijken, waar je naar wil luisteren en wat je wilt lezen. En wat je wilt eten. Je kan daarbij reageren en discussies aangaan met mensen die over hetzelfde onderwerp ideeën hebben.
Jawel, de inhoud op social media wordt gestuurd door AI-algoritmes die je manipuleren en vele discussies op social lopen hopeloos uit de hand lopen; ja ik weet het het, social media heeft ook zo zijn keerzijde.
Waar ik naar toe wil: de NVVO. De NVVO is de Nederlandse vereniging van Volleybaltrainers. Ze organiseren clinics en geven de Volley Techno-magazine uit. De NVVO heeft het lastig en vraagt via een vraag op Facebook: "Om welke reden zou jij lid worden van de NVVO?" om feedback.
Ik vind de NVVO-clinics vaak langdradig, meer dan eens gevuld met discussies tussen drie oude mannetjes die vooral zichzelf graag horen praten. Na afloop weet ik dat ik vooral een houten kont heb van het lang stilzitten op tribunestoeltjes.
Ik vind de artikelen in de Volley-Techno vaak oninteressant met veel te veel nietszeggende tabellen over topvolleybal waar ik als jeugdtrainer niks mee kan. Hij belandt bij mij, na snel doorgebladerd te hebben, vrijwel altijd op de stapel "moet-ik-ooit-lezen-maar-komt-er-nooit-van".
Mijn antwoord:
Stel dat de Volley Techno nu social media was en dan natuurlijk wel de betere vorm van social media zonder algoritmes en scheldpartijen. Zodat ik kan abonneren op kanalen die ik interessant vind, bijvoorbeeld jeugdvolleybal. Eén kanaal een tientje per jaar, twee kanalen voor €20 en alle zeven kanalen inclusief die over topvolleybal met lekker veel tabellen, voor €45. In het kanaal vind ik de long-reads, podcasts en video's die ik interessant vind en ik kan discussiëren in het forum wat erbij hoort met mede-jeugdvolleybaltrainers.
Stel dat de clinic van de NVVO een foodhall is. Ik kan naar vele kraampje gaan waar ik mijn informatie kan halen die ik belangrijk vindt. Of ik kan een bij een kraampje mijn vraag indienen die dan door experts wordt behandeld, theoretisch maar ook praktisch, ter plekke met een team, veld en ballen. Een grote mate van vrijheid van keuze zonder in te leveren op gezellig samen kennis vergaren.
Ja, om die reden zou ik wel lid willen worden van de NVVO.
O ja, veel nieuwe trainers worden "geboren" bij beginnerstrainingen, VT2, en VT3-opleidingen. Als je al deze nieuwe trainers via de organisaties die de cursussen organiseren, nu eens een paar maanden een proefabonnement geeft inclusief hun eerste foodhall-clinic en dan de vraag verandert van "of je lid wilt worden?" in "of je lid wilt blijven?"?
Reacties
Een reactie posten