Deze week werd duidelijk dat de clubs in de dameseredivisie de verhoging van de begrotingseisen voor het komende seizoen hebben tegengehouden. In plaats van de geplande €150.000 per team blijft de grens op €120.000, waarmee de teams aan de competitie beginnen. Klinkt realistisch.
Ik kom nog uit de oude, misschien naïeve tijd waarin beter worden in sport gelijkstond aan trainen en presteren – niet aan het opkrikken van begrotingen.
Keizer Karel Aalbers introduceerde in de jaren negentig in Arnhem een nieuwe denkwijze: als je een stadion bouwt dat past bij een topclub en de begroting navenant verhoogt, wordt Vitesse vanzelf een topclub.
Nu, vijfentwintig jaar later, zijn de gevolgen van dit Karel-opportunisme duidelijk zichtbaar. Vitesse torst met een schuld van negentien miljoen euro, de huur van het te grote stadion is een molensteen om de nek van de club, en Karel Aalbers is veroordeeld omdat zijn creatief boekhouden niet binnen de wet bleek te vallen.
De Nevobo lijkt dit Keizer Karel-denken over te hebben genomen. Euro's omgeruild voor punten, promoveren vervangen door een licentie kopen, faillissement in de plaats van degradatie, principes verwisselt voor gokverslavingspromotie en begroting verhogen synoniem voor het verhogen van sportieve niveau. Niet sportieve prestaties maar geld bepaalt.
De clubs hebben nu tegengas gegeven en de begroting blijft komend seizoen op €120.000 euro. Als we de redenering volgen, betekent dat dames in Nederland komend seizoen niet beter gaan volleyballen en met het huidige inflatieniveau een paar procenten daalt.
Gelukkig is de Karel-regel slechts ten dele waar. In de bekercompetitie wint amateurclub Noordwijk met een bescheiden begroting driemaal van een betaald voetbalteam en afgelopen weekend versloeg PEC (tien miljoen) PSV (honderddertig miljoen) met 3-1. Misschien verdient PEC dertien in plaats van drie punten op de ranglijst?
Als we in de eredivisie een ranglijst van euro's begroting per gewonnen punt maken staan Go Ahead Eagles, NAC en PEC bovenaan en bungelen Ajax en PSV onderaan, veel geld voor relatief weinig punten lijkt het devies bij een topclub.
In het volleybal bleek deze week bij Limax dat ook hier de punten niet zomaar gekocht te kunnen worden. De resultaten vielen tegen en de trainer vloog de laan uit. Volleybal begint steeds meer op voetbal te lijken.
Als grote verassing kwam deze week het bericht dat er toch nog een Nederlandse partij lijkt te zijn die de financiële puinhopen van Vitesse wil opkopen. Nadat supporters als 1,9 miljoen bij elkaar hebben geschraapt blijkt er nog een andere opportunist met clubliefde. Of die wil wel een avontuur?
Hoe zullen ze bij volleybalclub Regio Zwolle naar dit nieuws hebben geluisterd toen zij hoorden dat in de voetbalwereld miljoenen haalbaar is voor een zinkend schip, terwijl de volleybalclub tevergeefs zocht naar een deel van €120.000?
Het laat zien dat de "gewone" wereld waarin de Blokker "gewoon" failliet gaat en Keizer Karel wordt veroordeeld niet hetzelfde is als de sportwereld. De voetbalwereld is de overtreffende trap van een sportwereld waarin euro's, punten, clubliefde, opportunisme en hoogmoed een bijzondere cocktail zijn aangegaan.
Hoogmoed van bestuurders die koste wat het kost niveau willen verhogen of een keer kampioen van Nederland willen worden. Euro's om begroting op te blazen. Punten die soms te koop blijken wel maar vaker niet kunnen worden gekocht. En ten slotte clubliefde waarmee de gemaakte schulden van het opportunisme weer wordt afgekocht.
Sport en geld, misschien oneerlijk of weinig sportief maar fascinerend en intrigerend. Een oneindige bron voor blogs – kortom mij hoor je niet klagen.
Reacties
Een reactie posten