In deze tijd worden de A- en B-poules van de eredivisie definitief beslist. Wie mag tegen de Belgen? Wie krijgt de troostprijs en speelt een rondje in eigen land? Wie wordt vijfde of zevende in de eindstand en welke bonuspunten levert dat op voor de play-offs? Dat is allemaal best leuk om te volgen maar eigenlijk is er in deze tijd nog iets veel leukers; trainersperikelen.
Hoe leuk als we daar meer van meekrijgen? Ik ben een groot fan van Netflix-serie Sunderland 'Til I Die en ik kijk uit naar beelden van achter de schermen bij clubs over belevenissen van trainers, teams en bestuur.
In plaats van slechts gladgepolijste statements die nu naar buiten komen, wat dacht je van een Netflix-serie met rauwe emoties, spanningen en onderhandelingen die zich in vele vergaderzalen en kleedkamers afspelen. Denk aan spelers, trainers en technische commissies in gesprek, geëvalueerde prestaties, de waarheid die al dan niet boven tafel komt, beloftes die worden gedaan, of juist gebroken en verhitte discussies. Met natuurlijk een televisiebiecht - je weet wel zo'n Wie-is-de-Mol?-stukje dat iemand recht in de camera zegt wat hij tijdens het evaluatiegesprek van net ervoor echt dacht - tussen de scenes in gemonteerd.
Neem het beste voorbeeld: Feijenoord en Priske. Eerst doorlaten schemeren dat Priske hoe dan ook wordt ontslagen om vervolgens met 3-0 van Bayern te winnen. Beelden van de directie kijkend naar de wedstrijd waren natuurlijk hilarische geweest. De groeiende paniek in de ogen van Dennis te Kloese bij elke goal van Feijenoord, reality-televisie op zijn best! Dat is er ook bij volleybal.
Elroy Bezemer maakte al vroegtijdig bekend in een statement dat hij de Sliedrecht Dames stopt. Maar wat speelde er achter de schermen? Heeft de technisch leiding al door laten schemeren dat zijn contract niet wordt verlengd en kiest hij eieren voor zijn geld of hebben ze weken op hem in gepraat om alsjeblieft te blijven maar hield hij voet bij stuk?
Het leuke is, dit soort verhalen speelt op alle niveaus. Blauw Wit, tweede divisie maakte met veel mooie woorden bekend te verlengen met Peter Gaillard. Misschien verbloemen de mooie woorden een beetje de werkelijkheid maar daar lijkt een gelukkig huwelijk te zijn.
Als je de woorden van twee jaar geleden bij de aanstelling van de trainer - "Ik heb een leuk, fanatiek, enthousiast en hecht team leren kennen en heb er vertrouwen in dat we genoeg kwaliteit hebben om naar boven te kunnen kijken" - combineert met het tussenzinnetje bij zijn afscheid - "ondanks alle sportieve uitdagingen met veel verlies", krijg je een goed beeld van hoe de afleveringen van Borculo tot de dood er op volgt zijn verlopen. Het lijkt een perfect script voor een plattelandsrealityshow die mee kan liften op het succes van Woeste Grond.
Andere spannende afleveringen zijn te verwachten van Voltena Forever. Een jaar geleden stapte de gehele staf en het halve team op, vervolgens trok de club zich terug uit de eredivisie en nu al na een jaar komt de trainer met de mededeling "De uitdagingen waar het team de komende jaren voor staat, passen niet volledig bij mij als trainer/coach" Het woord "rollercoaster" dat Roy Kroon in de mond neemt, laat zien wat voor mooie afleveringen wij in Werkendam en Nieuwendijk hebben gemist.
Kortom elk niveau zijn eigen Netflix-serie, vooral in deze tijd van trainers evalueren en zoeken naar nieuwe trainers een bron van vermaak. Ik ben voor! Heb jij mooie verhalen? Deel ze met mij; als het geen Netflix-serie wordt kan ik er altijd nog een blog aan wijden.
Natuurlijk zal ook het schrijven van blogs een plekje krijgen in mijn eigen soap. Zittend aan mijn bureau, enigszins donker in het bescheiden licht van een bureaulamp, zie je mij dan peinzend deze laatste zin typen: "Zittend aan mijn bureau, enigszins donker in het bescheiden licht van een bureaulamp, zie je mij dan peinzend deze laatste zin typen".
Reacties
Een reactie posten